www.agneebook.fora.pl

Agne

"Odchodzę";

Nie patrz na mnie w ten sposób, jakbyś tracił kogoś cennego,
nie mów że chciałabyś złapać motyla nieuchwytnego...
Tak, to było piękne jak gwieździsta noc, to było mocne jak stal,
lecz tego już nie ma, odeszło tak jak odchodzę i ja....

Zostawiam po sobie zapach perfum, piersi smak i czuły dotyk,
kilka słów, które są już bez znaczenia jak letni wiatr na wiosnę,
parę zapisanych dźwięków, kilka wspomnień, fotografię
i marzenie o tym, że choć raz złapiesz tę chwilę na zawsze...

Nie zatrzymuj mnie, teraz wiesz już wszystko, pozwól mi odejść,
zostaw moją łzę i uśmiech też, odwróć się gdy zniknę za horyzontem
i szepnij w ciszę: proszę wróć, choć się nie zatrzymam i nie odwrócę
bądź pewien, że usłyszę twój głos, on rozedrze serca mego ból...

Pożądanie nie wygaśnie w nas, tak jak i nie zgasło przez ten czas,
bo ono jest jak ogień, który spala nas, jedno mała prośba, lekkie muśnięcie
ust, twoja dłoń na moim udzie i gotowe, chcemy siebie brać teraz i tu,
gdyby świat był tak prosty nikt nie musiałby hodować bzu ani róż...

A jednak odchodzę, bo muszę, nie mogę już dłużej w tym samym miejscu
stać, jakby jakiś kamień zagradzał mi drogę, jakbym miała się czego bać...
Oddam się w ramiona tęsknoty, zamknę w zamku zaklętych mocy, by po raz
kolejny tej cichej nocy, otwierać ramiona, wspominając ten czar...

Będę znowu pragnąć, tak jak na ławce gdy otworzył się dla mnie nowy świat,
słodko-gorzki tak, połknę moją łzę, modląc się, byś zrozumiał to co ja,
nie ma senesu bronić się przed tym co nieuniknione, wszystko ma swój
początek, koniec więc także musi mieć....

Odchodzę choć nie chcę, zostać pragnę tak, ale nie mogę, znowu nie rozumiesz
sensu moich słów, nie chcę być chwilą, która ma znaczenie nieokreślone,
nie chcę dłużej zapominać i zatracać się w tym czego i tak nie mogę mieć,
chociaż chciałabym chcieć....

Nim pożądanie spali nas, nim dogaśnie żar świec naszych ciał, nim na twej
drodze pojawi się anioł, nim zdradzę to wszystko czego nie mogę, odwracam twarz,
z taką kochanką jak ja nie zawsze jest po drodze, odchodząc zabiorę ze sobą jakąś
Ciebie część i twój świat...

Komisarz

Chociaż nie jestem zwolennikiem wierszy opisujących relacji często miłosnych między podmiotem wiersza, a autorem to jednak ten przypadł mi do gustu. Ciekawych kilka wtrąceń robiących ze smutnego wiersza o odejściu erotyk. W Twoich charakterystycznych długich wersach powinnaś moim zdaniem unikać rymów wewnętrznych. Jeszcze jedna uwaga, której nie musisz brać do siebie, to zaimki typu moje, twoje, ja, ty - należy się ich wystrzegać w wierszach ponieważ psują odbiór. Ja kiedyś w wierszach również często je stosowałem, ale dużo ludzi zwracało mi na to uwagę. I dziś z perspektywy czasu widzę że mieli rację. Wiersz staje się ciekawszy dla odbiorcy, gdy są w nim pewne niedomówienia, kiedy musi chwilę pomyśleć nad sensem wiersza. Pozdrawiam.

Agne

dziękuje bardzo za opinię i obiecuję przemyśleć sobie twoje uwagi:)